ابنسینا نهتنها بزرگترین فیلسوف مشائی، بلکه در تفکر فلسفی جهان اسلام اندیشمندی سترگ است. او نهتنها در حکمت مشاء ستارهای درخشان بلکه در حکمت متعالیه نیز مشعل پرفروغی است. اولین بار او بود که عنوان «حکمت متعالیه» را مطرح نمود که بعد صدرالمتألهین مکتب خویش را بدان عنوان نامبردار کرد. هرچند تنظیم چنان حکمتی خاص صدراست، مبانی آن در تفکر پیشینیان بهخصوص شیخالرئیس وجود دارد؛ همانگونه که ملاصدرا نیز در تبیین اصول و مختصات حکمت متعالیه خویش به روشهای گوناگون از عبارات و اندیشه شیخ استفاده میکند. نگارنده چنین میاندیشد که مبانی حکمت متعالیه صدرا، بهقوت در تفکر ابنسینا وجود دارد و در این کتاب با ارائه نصوص و شواهد قوی به تبیین دیدگاه خویش پرداخته است، بهنحویکه میتوان از «تعالی در تفکر سینوی» سخن گفت.