امروزه موضوعات بحث انگیز و اختلافی در حوزۀ معارف و احکام کم نیستند و چنانچه دامنۀ تقیه را شامل پیروان مذهب اهل بیت(ع) نیز بدانیم،گسترۀ وسیعی از امور را دربرمیگیرد و به دنبال آن سؤالات و شبهاتی پدید می آید که باید چاره ای برای آن ها اندیشید.
از جمله این موضوعات «قاعده تقیه» است. قاعده تقیه در بُعد اجتماعی و سیاسی کاربرد دارد و می توان آن را در شمار قواعد فقه سیاسی دانست. اثر حاضر که حاصل درس های خارج استاد سیدمجتبی نورمفیدی است، ضمن پیشینه شناسی، بررسی ادلۀ مشروعیت تقیه و روشن کردن قلمرو آن، به دنبال پاسخ روشن فقهی و اصولی به پرسش های ذیل است:
آیا دامنه تقیه عام است یا محدود بوده و به گروه خاصی تعلق دارد؟ به بیانی روشن تر، آیا تقیه فقط در مواجهه با کفار مشروع است؛ چنانکه اغلب اهل سنت بر این باورند، یا شامل مسلمانان نیز می شود و حتی پیروان مذهب شیعه را دربرمی گیرد؟
