اثر پیش رو پژوهشی میدانی و ملموس در حوزۀ «آسیبشناسی امربهمعروف و نهیازمنکر» است. بیشتر مباحثی که در پژوهش حاضر بر آن تمرکز شده، پاسخ به تردیدها دربارۀ اثرگذاری این فریضه است. برای رسیدن به راهکارهای عینی، نویسنده دلایل انزوای این پدیده در جامعه را بررسی کرده و در ادامه به این مطلب پرداخته است که رویکردها، رفتارها، عملکردها و حتی بعضی جملات مایۀ رویگردانی مردم از این کنش جمعی شده؛ چنانکه عقلانیت و خیرخواهی و نتایج اجرای عقلایی آن در سایۀ ابهام فرو رفته است. پس از این آسیب شناسی، نوبت به راهکارهای احیای امربه معروف و نهی ازمنکر می رسد که نویسنده به مدد تجربه شخصی و پژوهش میدانی راه هایی را پیشنهاد داده است.