قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، حاصل تلاش تعدادی از فقهای برجسته و صاحب نظر رشته های مختلف علوم انسانی است که فقه سیاسی بر مبنای مذهب اهلبیت(ع) را برای اولین بار در عصر حاضر، در شکل و قالب جدیدی به جهان عرضه کردند.
متأسفانه مبانی فقهی این متن مستحکم و ارزشمند تاکنون کمتر مورد بررسی و تحلیل دقیق قرار گرفته است؛ بدون شک تحلیل فقهی مبانی قانون اساسی، در غنی شدن ادبیات حقوقی و فقه سیاسی مؤثر است و می تواند فروعات و جوانب مختلف آن را روشن کند.
کتاب حاضر تلاشی است در این راستا و مباحثی هم چون: حدود اختیارات ولی فقیه، مبانی فقهی مجلس خبرگان، نقش مردم در حکومت اسلامی ، جایگاه مصلحت در فقه اهل بیت(ع) و اهل سنت و مبنای اعتبار رأی اکثریت بر اساس ضوابط فقهی و موازین حقوقی را بررسی کرده است.