حكمتنامه لقمان، ثمره تلاشى است نو در جهت ارائه اندرزهاى ارزنده مشهورترین حكیم در تاریخ ادیان ابراهیمى، به صورتى نو و با كاربردى آسان.
این حكمتنامه، در ده فصل، تنظیم گردیده و شامل: زندگىنامه لقمان حكیم، اندرزهاى وى به روایت قرآن، داستانهایى از حكمت لقمان و نیز: حكمتهایى درباره علم و معرفت، عوامل و آفات خودسازى، آداب اخلاقى
______________________________
حكمتهاى لقمان علیه السلام، از دیرباز، مورد توجّه دانشمندان جهان بوده است. پیش از اسلام نیز، یكى از حكیمان (احتمالًا هوشنگ)، در كتابى به نام جاویدانْ خرد، بخشهایى از حكمتهاى لقمان را آورده بود. خلاصه این كتاب، در زمان مأمون عباسى به دست حسن بن سهل، به عربى ترجمه شد (الذریعة: ج ۱ ص ۲۵). متن عربى از این كتاب، در أعیان الشیعة آمده و جداگانه نیز به نام الحكمة الخالدة چاپ شده است كه ما در همین حكمتنامه، از این كتاب نیز بهره بردهایم. در صدر اسلام نیز حكمتهاى لقمان در كتابچهاى به نام «مجلّه لقمان» جمعآورى شده بود كه توسّط سُوَید بن صامت، به پیامبر خدا عرضه شد. او از قبیله اوسِ مدینه بود و هنگامى كه براى حج یا عمره، به مكّه آمده بود، ماجراى دعوت پیامبر خدا را شنید. پس به دیدار ایشان رفت و با ایشان به گفتگو پرداخت. پیامبر صلى الله علیه و آله او را به توحید فراخواند. سوید گفت: مجلّه لقمان، همراه من است. پیامبر صلى الله علیه و آله خواست كه آن را ببیند و او مجلّه را به ایشان نشان داد. پیامبر خدا فرمود: «إنّ هذا الكلام لَحَسَنٌ، و الذی معی أحسنُ منه، كلامُ اللّهِ؛ این كلام، واقعا نیكوست؛ ولى آنچه نزد من است، نیكوتر از این است؛ و كلام خداست» و براى او قرآن خواند (تاریخ الیعقوبى: ج ۲ ص ۳۷).
و اجتماعى، مَثَلها، حكمتهاى پراكنده و حكمتهاى جامع، همگى از زبان لقمان یا درباره وى است.
