از بنیادی ترین پرسش های مابعد الطبیعی دربارۀ انسان این است که آیا انسان صرفاً موجودی مادی است یا افزون بر جنبه های مادی و جسمانی اش، ساحتی غیرمادی نیز دارد. به‌طور کلی، نظریه های مربوط به مسئلۀ نفس و بدن به دو دستۀ کلی تقسیم می شوند: نظریه های دوگانه انگارانه که نفس را غیرمادی می دانند و نظریه های مادی انگارانه که ذهن را کاملاً مادی قلمداد می کنند. در تاریخ تفکر اسلامی، هم دیدگاه های دوگانه انگارانه دربارۀ مسئلۀ نفس و بدن مطرح بوده اند و هم دیدگاه های مادی انگارانه. تقریباً همۀ فیلسوفان مسلمان در سنت مشاء، اشراق و حكمت متعالیه، انسان را مرکب از بدن مادی و نفس مجرد تلقی كرده اند. گروهی از محدثان و متکلمان نیز انسان را مرکب از بدن مادی و نفس مادّی (به‌عنوان جسم لطیف) دانسته اند.
كتاب اسلام و مسئله نفس و بدن به بررسی مسئلۀ نفس و بدن از منظر آموزه های اسلامی می پردازد. این كتاب از سه فصل «نفس و سرشت انسان از منظر نقلی و كلامی»، «مسئلۀ نفس و بدن و جهان پیش و پس از مرگ» و «مسئلۀ نفس و بدن و آموزۀ نبوت و اخلاق» تدوین یافته است که در هر فصل، برخی آموزه های اسلامی بر اساس نظریه های نفس‌شناسی بررسی شده اند.
