کتاب «اندیشه هیدگر در درسگفتارهای اولیه» از آثار پژوهشی فارسی در حوزه فلسفه قارهای است که به بررسی و گزارش درسگفتارهای اولیه مارتین هیدگر، فیلسوف برجسته آلمانی، میپردازد. هدف کتاب ارائه درکی روشنتر از مباحث اولیهای است که هیدگر در آغاز تدریسهایش در دانشگاههای فرایبورگ و ماربورگ مطرح کرده است. موضوع اصلی اثر، تحلیل سیر فکری هیدگر پیش از نگارش «هستی و زمان» و بازنمایی نکات کلیدیِ بخشهای اولیه فلسفه اوست که به خواننده کمک میکند فصلهای مهم تفکر هیدگر را در زادبوم فلسفه قرن بیستم دنبال کند.
نویسنده، چهار بخش اصلی را سامان داده است که در بخش نخست چگونگی انتشار درسگفتارها و جایگاه آنها در مجموعه آثار هیدگر توضیح داده میشود، و در بخش دوم خلاصه موضوعهای مطرحشده در دوره اول تدریس هیدگر در فرایبورگ آمده است. تمرکز اصلی درسگفتارها بر مفاهیمی مانند پدیدارشناسی، واقعبودگی، و هستیشناسی است که خطوط سیر تفکر هیدگر تا نگارش کتاب هستی و زمان را آشکار میسازد. هیدگر در این دورهها تلاش میکند موضوع فلسفه را فراتر از علم متعارف تعریف کند و به پرسشهایی درباره اساس زندگی فلسفی و نسبت فلسفه با علم بپردازد، بهگونهای که فلسفه موضوعاتی چون تجربه زیست واقعی و ساختارهای التفاتی را نیز در بر گیرد.
این کتاب بهعنوان یک تحلیل و گزارش نقادانه بر درسگفتارهای ابتدایی هیدگر اهمیت دارد، زیرا فهم این مباحث اولیه برای درک بهتر کل تفکر هیدگر، بهویژه برای خوانندگانی که با هستی و زمان و مباحث هستیشناسی او آشنا نیستند، مفید است. پرداختن نویسنده به موضوعاتی چون نسبت فلسفه با علم و مسیر تحول مفاهیم هیدگری، بهعنوان پیشنیاز فهم آثار کلان هیدگر تلقی میشود و میتواند در مطالعات فلسفه غرب و پدیدارشناسی برای دانشجویان و پژوهشگران این حوزه ارزش افزوده داشته باشد. اگرچه این کتاب جایگزین متنهای اصلی هیدگر نیست، اما بهعنوان منبعی تحلیلی مساعد برای مخاطبان فارسیزبان فلسفه و اندیشه قارهای قابل توصیه است.
