جغرافیای کوچک سرزمین کربلا، به بزرگی تاریخ سخن دارد و عاشورا، روایت تمامنشدنی تاریخ است. تربت کربلا، به زمین آبرو داده است و عاشورا، به زمان زینت بخشید و هنوز شب و روز عاشورا سرآمد شب¬ها و روزهاست و تا نبض زمان و قلب زمین می¬تپد، شهیدان کربلا، چراغ همیشۀ روشن تاریخ¬اند، چراکه مصیبت حسین -علیهالسلام- کمر زمان و قامت زمین را می¬شکند و کربلا، خونی¬ترین زخم زمین و عاشورا، قلۀ غمهای تاریخ است؛ امّا از نگاهی دیگر، کربلا مکتب معرفت و معراج معنویت است و بال سلوک و نردبان عروج؛ و «عشق، عطش، عاشورا» روایتی از عاشورا و کربلاست؛ روایتِ قلمی که با قلبش نگریست و گریست و گوشه¬هایی از مفاهیم سبز و سازندۀ داستان سرخ عاشورا را در قالب واژههایی که سیاهپوش و سینهچاک حسین¬اند، به نگارش درآورد... به امید آمدن منتقمی که صبح ظهورش، مرهمِ خونی¬ترین زخم عصر عاشوراست.