نوشتار حاضر میکوشد اندیشة فارابی را به منزلۀ میراث غنی اندیشة پیشینیان در فلسفة موسیقی بررسی کند، زیرا معلم ثانی هم در حوزة فلسفه و هم در حوزة موسیقی عملی و نظری، جزو سرآمدان جهان اسلام است. فارابی، در قامت یک فیلسوف و موسیقیدان تراز اول در جهان اسلام، نظریاتی دارد که ضمن پیوند فرهنگی با انسان ایرانی معاصر، میتواند پاسخگوی بسیاری از دغدغههای فلسفی و به تبع آن بسیاری از دغدغههای نظری و عملی موسیقی به نحو خاص و هنر به نحو عام باشد و به پرسشهای بنیادین علمی و فلسفی پاسخهای جدید بدهد. فهم موسیقی بما هو موسیقی، منشأ موسیقی از لحاظ فلسفة تاریخ و بررسی تأثیر موسیقی بر مخاطب و نحوة فهم موسیقی، مشغولیت راستین این کتاب است.