با بررسی اسناد بالادستی دو نظام جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا، سه هدف کلان جمهوری اسلامی چنین به دست آمد:
تبدیل ایران به یک قدرت بین المللی، ساخت تمدن نوین اسلامی و تشکیل قطب قدرت مخالف نظام سلطه در عرصه بین الملل با هدف اصلاح ساختار حاکم بر آن. در مقابل، سه هدف کلان آمریکا عبارت است از: تبدیل این کشور به هژمون جهان، تبدیل اسرائیل به هژمون منطقه و در نهایت مهار جمهوری اسلامی و تجزیه ایران. گفتمان جدید جمهوری اسلامی ایران با عنوان «دکترین مقاومت» در تقابل با نظام سلطه و مشخصاً آمریکا در فضای روابط بین الملل شکل گرفته است. از جانب دیگر، در بعضی ادوار، دولت های جمهوری اسلامی نظریه «تنش زدایی» را به مثابه رویکرد غالب در سیاست خارجی پی گرفتند. با التفات به اینکه سیاسیت خارجی مجموعه ای از راهبردها و اقداماتی است که یک نظام سیاسی برای دستیابی به اهداف کلان خود طراحی میکند، در این کتاب تلاش شده تا به این پرسش پاسخ داده شود که برای نزدیک کردن جمهوری اسلامی یران به اهداف کلان، کدام نطریه کارامدتر بوده است.
