کتاب حاضر، با رویکردی تاریخی، پیشینه ای واضح از «مصلحت» در فقه اسلامی از سدة نخست تا عصر حاضر به دست می دهد و با مراجعه مستقیم به نصوص دینی، قرآن و روایت های منقول از امامان(ع) و جست و جو در منابع اصیل فقهی امامیه، مهم ترین کاربردهای مصلحت در احکام فقهی را استخراج و طبقهبندی کرده است. مؤلف با در نظر گرفتن نوشته های موجود، کوشیده است مسئله را از نگاه تاریخی و با دسته بندی جدید ارائه کند و به هیچ وجه در صدد نظریه پردازی و جمع آوری کامل کاربردهای مصلحت در فروع فقهی نبوده است. این کتاب در چهار بخش تنظیم شده است: کلیات؛ پیشینه تاریخی حجیت مصلحت در فقه اهلسنت؛ پیشینه تاریخی حجیت مصلحت در فقه امامیه؛ کاربرد مصلحت در فقه امامیه.