محدثان برجسته، کمتر به تبیین اصول بنیادین اعتقادی خود در شرح و توضیح روایات پرداخته اند. اما در آثار حدیثی دیگر، جسته و گریخته کوشش هایی برای فهم مبانی و روش های آنان صورت گرفته است که توجه به آن ها می تواند بر طرز تلقی از آن آثار و شناخت بنمایه های علمی آن ها اثرگذار باشد و نگره های تازهای در این عرصه به وجود آورد.
اثر حاضر، پس از بازشناخت عوامل مؤثّر در پیدایش گفتمان حدیثی در ایران عصر صفوی و ارائه تصویری روشن از مهم ترین ویژگی های بحارالأنوار و شناساندن جنبه هایی درخور نگرش از شخصیت علمی و فرهنگی علامه محمد باقر مجلسی، به استنباط و تبیین مبانی و روش های فقه الحدیثی وی در مجموعة گران قدر حدیثی شیعه (بحارالأنوار) پرداخته است؛ تا از این رهگذر، چند و چون وفاداری مؤلف بحارالأنوار را به اصول قرآنی و روایی مورد قبول خود، در مواجهه با روایات نشان دهد.
