پیامبر اكرم(ص) پس از دریافتِ كاملِ تفصیلِ «كتاب مبین» به «قرآن عربى مبین» در شب قدر، با برنامه ریزى و راه اندازى یك نظام تعلیم و تعلّم عمومى و فراگیر و ایجاد محیط آموزشى پویا و زایا، قرائت و كتابت كلام اللّه را همزمان و موازى با هم در طول دوره 23ساله تنزیل تدریجى، بنیان نهادند؛ به طورى كه آیات و سوره ها در قالب یك مجموعه منظّم و منسجمِ شفاهى به نام «قرآن» و متن نوشتارى آن با عنوان «مصحف» جمع و تدوین گردید.
رسول خدا(ص) براى ابلاغ، آموزش، ترویج و تثبیت قرآن از راهبردهاى ذیل بهره بردند:
آموزش شنیدارى ـ گفتارى؛ آسان سازى آموزش و بستن راه هرگونه سخت گیرى در آن؛ مذاكره و مدارسة قرآن؛ ترغیب به نوشتن قرآن و استفاده از نسخة مكتوب؛ استقبال از عرضه قرائت در جهت تصحیح آن؛ املا و تعلیم رسم الخط قرآن به كاتبان وحى و نظارت دقیق بر كار ایشان؛ گسترشِ تصریفِ كلمات، آیات و سوره ها در جهت شناخت زبان قرآن و فهم آن.
